lachjes, weentjes en handjes

Glimlachjes bij de vleet ! Ze kunnen toch zo lief en guitig lachen .... Gelukkig maar, want er zijn ook van die momenten dat ze om het luidst huilen. Meestal 's avonds. Effe mama en papa testen ... Het is zo erg om dan alleen thuis te zijn en maar 1 ukkie tegelijkertijd te kunnen troosten. Ja, ik kan ze allebei in hun maxi cosi leggen en schommelen tot ik kramp krijg in mijn armen, maar dat is toch niet hetzelfde als ze in je armen nemen om ze te wiegen, te troosten en te knuffelen. Dus is 't eentje oppakken en nummer 2 in de maxi cosi wiebelen met mijn voet. Hartverscheurend soms, maar ook zenuwslopend, soms om de muren van op te lopen. Maar dan zijn er die guitige lachjes ... En die superlieve geluidjes. We voeren al hele conversaties zo ! Gaetan had een paar dagen geleden zijn eerste discussie met Janne. Janne maar grommelen met haar tut in haar mond en Gaetan die haar terechtwees. Ze antwoordde altijd al grommelend en tutterend tegelijk. Een grappig tafereel ! Doezelen in haar relax vindt Janne heerlijk, als ze ook maar haar knuffel bij de hand heeft om eraan te kunnen wriemelen. Een leuke fase die ze nu doormaken: de fase "woooooow, ik heb handjes !" Floor ligt soms een kwartier aan een stuk haar handjes te bekijken. Geweldig hoe gefascineerd ze haar handjes en vingertjes bestudeert. En soms horen we ineens smakkende geluidjes, jep, Floor heeft haar duimpje gevonden. Maar een tutje blijkt toch nog steeds leuker om op te sabbelen.